۱. جداسازی جامد و مایع

فرآیند جداسازی جامد و مایع به کمک تجهیزات مکانیکی مانند سپراتورها، سانتریفیوژها و فیلترهای تحت فشار انجام می‌شود.
این روش امکان مدیریت بهتر دیجستیت را فراهم می‌سازد:

• بخش مایع سرشار از نیتروژن و پتاسیم بوده و به عنوان کود مایع در مزارع مصرف می‌شود.
• بخش جامد حاوی مقادیر بالای مواد آلی و فسفر است که به‌عنوان بستر کمپوست یا ماده اولیه برای گرانوله‌سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۲. بازیافت مواد مغذی

با استفاده از فناوری‌های نوین، می‌توان مواد مغذی کلیدی دیجستیت را استخراج و به محصولات با ارزش افزوده بالاتر تبدیل کرد:

• تولید کنسانتره نیتروژن به‌عنوان کود مایع پرکاربرد.
• بازیافت فسفر و پتاسیم برای تولید کودهای شیمیایی جایگزین.
• کاهش بار آلایندگی آب‌های سطحی و زیرزمینی از طریق مدیریت بهینه مواد مغذی.

این رویکرد کمک می‌کند تا چرخه مواد مغذی بسته شود و وابستگی به کودهای شیمیایی کاهش یابد.

۳. کمپوست‌سازی

بخش جامد دیجستیت پس از جداسازی می‌تواند وارد فرآیند کمپوست‌سازی شود. کمپوست‌سازی ارزش افزوده قابل توجهی ایجاد می‌کند:

• تولید کمپوست پایدار با قابلیت بهبود ساختار خاک.
• کاهش بو و تثبیت مواد آلی ناپایدار.
• امکان گرانوله‌سازی کمپوست برای حمل‌ونقل آسان‌تر و صادرات.

✅ نتیجه‌گیری

مدیریت دیجستیت نه تنها یک ضرورت زیست‌محیطی است، بلکه فرصتی اقتصادی برای تولید کودهای آلی و شیمیایی جایگزین محسوب می‌شود.
انتخاب ترکیبی از روش‌های فوق بسته به شرایط پروژه می‌تواند بهترین بهره‌وری را تضمین کند.